تقصیر کفش هایم نبود...

تقصیر کفش هایم نبود... 

جاده را هم متهم نمی کنم... 

همسفرم کم آورد... 

بی تو...

خودت را تصور کن بی او! 

شاید بفهمی چه کشیده ام بی تو... 

در پاییز...

کاش چشمانم را می بستم و اول زمستان باز می کردم! 

امسال بی تو تحمل نبودنت را در پاییز ندارم... 

مرگ چگونه است؟

مرگ چگونه است؟ 

با رفتن تو خیلی فرق دارد... 

این رسم رفاقتش بود...

کلاهم را برداشت و به جای آن منت بر سرم گذاشت! 

این رسم رفاقتش بود... 

سرم را باد برد...

شانه ات را دیر آوردی... 

سرم را باد برد...!!!!! 

خدایا...

خدایا آدم ها تو را نمی فهمند... 

ترجمه ات می کنند... 

آن هم به زبان خودشان! 

همه می گویند خوش به حالت!

همه می گویند خوش به حالت! 

پنج خط می نویسی, چندین هزار نفر می خوانند و دوستت دارند! 

اما... 

یکی نپرسید, چند سال زجر کشیدی؟ 

چند شب بیدار ماندی؟؟ 

چند سد گریه کردی؟ 

تا همین پنج خط را از اعماق قلبت بنویسی؟!!! 

پله های امروز تمام نشده اند!!!

پله های امروز تمام نشده اند! 

من... ناتمام! 

آرزوهایم... ناتمام!! 

پشت بام احساسم غروب کرد!!! 

نرو!

صبرت که تمام شد, نرو... 

معرفت تازه از آن لحظه آغاز می شود...