هی معشوقه ی من!

هنوز هم صدقه هایم به نیت سلامتی توست... 

هی معشوقه ی من! 

سلامتی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

اما...

آغوشت را دوست دارم اما... 

از دوباره بی پناه شدن می ترسم... 

بی انصاف!!

لعنتی! 

دست کم بین شعرهای من دستش را نگیر!! 

بی انصاف, مردم دارند این شعرها را می خوانند... 

یکی بود... دیگری هم بود...

از گذشته در گوشمان خوانده اند یکی بود... 

یکی نبود... 

همیشه برای بودن یکی, دیگری را حذف کرده اند. 

بیایید از این پس بگوییم یکی بود دیگری هم بود......... 

عجب!

تو رگ شوخی ات با دیگران گل می کند... 

و من رگ غیرتم باد... 

عجب! 

نمی دانستم رگ ها هم قدرت انتخاب دارند!!! 

چه کسی برای عشق ما شعر خواند؟؟؟؟؟

چه کسی برای ما شعر اتل متل خواند که پایت را به این راحتی, از زندگی ام ورچیدی...؟ 

دیدی؟!

یادت هست؟ 

روزی پرسیدی این جاده کجا می رود... 

و من سکوت کردم... 

دیدی؟! 

جاده جایی نرفت!! 

آن که رفت, تو بودی... 

لبانت طعم سیگار می دهند...

لبانت طعم سیگار می دهند... 

و من خوب می دانم که تو هرگز سیگار نمی کشی... 

خدایا خیانت بدتر از این... 

حکایت تلخی است...

حکایت تلخی است... 

مانده ام برای تو... 

رفته ای برای دیگری... 

رد نفس های تو...

هوای مردن بیخ گوش من است... 

همان جایی که روزی رد نفس های تو بود...