چقدر عجیب است دریا!
همین که غرقش می شوی...
تو را پس می زند...
مثل انسان ها!!!
کاش آن که برای اولین بار گفت : آدم ها از دور زیباترند.
تو را یک لحظه از نزدیک دیده بود!
آن وقت...
به هر آنچه که پیش از این گفته بود شک می کرد!!!
می خندم تا تو آرام باشی...
این روزها فقط زنده ام تا دیگران زندگی کنند...!
خدایا نوری بافکن یا توری...
ماهی کوچکت از تاریکی این اقیانوس عظیم می ترسد!!
من مانده ام و ۱۶ جلد لغت نامه که هیچ کدام از واژه هایش مترادف این دلتنگی ها نمی شود!
کاش دهخدا می دانست دلتنگی معنا ندارد...
درد دارد!!!
هی رفیق...
زیادی خوبی نکن!
انسان است...
فراموشکار است...
از تنهایی اش که در بیاید تنهایی ات را دور می زند!!
پشت می کند به تو و به گذشته ها...
حتی روزی می رسد که به تو می گوید : شما...؟!!!